Pragmatyka odnosi się między innymi do pracowników urzędów państwowych, pracowników samorządowych, nauczycieli ( karta nauczyciela), żołnierzy zawodowych, pracowników służby cywilnej, Odrębność regulacji wynika ze szczególnego charakteru określonych prac. Ustawodawca chciał w ten sposób przyznać służbie publicznej wyższą rangę społeczną. W stosunku do pracowników, których status określają pragmatyki, przepisy Kodeksu pracy stosuje się tylko w kwestiach nieuregulowanych przez przepisy szczególne - pragmatyki,
Pojęcie pragmatyk służbowych nie jest rozumiane jednolicie. Obejmują one zwłaszcza wszelkie akty regulujące stosunki pracy określonych kategorii pracowników w sposób odmienny od przyjętego w KP. Pragmatyką jest np. ustawa z 23.05.1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz.U. Nr 61, poz. 258 ze zm.) normująca stosunki pracy marynarzy. Na ogół jednak pojęcie to rozumiane jest węziej, ma to swoje uzasadnienie historyczne, gdyż termin „pragmatyki służbowe” tradycyjnie odnoszono do aktów normujących stosunki służbowe w służbie państwowej. W tym znaczeniu obejmuje ono akty stanowiące źródła prawa pracy w szeroko rozumianej sferze publicznej (administracji państwowej, samorządowej, organach kontroli państwowej, sądownictwie, prokuraturze, oświacie, szkolnictwie wyższym oraz instytucjach naukowych); Pragmatyki na ogół przewidują nawiązywanie stosunków pracy z pracownikami na podstawie mianowania, ale nie zawsze, inaczej: ustawa o pracownikach sądów i prokuratury oraz ustawie o wyższych szkołach zawodowych. Zakres przedmiotowy pragmatyk jest różny, część z nich reguluje tylko problematykę stosunku pracy (Karta Nauczyciela, ustawa o pracownikach samorządowych), podczas gdy inne regulują ponadto organizację i funkcjonowanie danego działu sektora publicznego (ustawa o służbie cywilnej, prawo o ustroju sądów powszechnych) Pragmatyki są przepisami szczególnymi, które normują stosunki pracy określonych kategorii pracowników, do których Kodeks pracy będzie miał zastosowanie w zakresie nimi nieuregulowanymi (art. 5 KP)
Przykładowe działy, które obejmują pragmatyki:
1. Urzędy administracji państwowej
2. Urzędy administracji samorządowej
4. Sądy i prokuratura
5. Publiczne placówki oświatowe
6. Szkoły wyższe
7. Państwowe instytucje naukowe
Pragmatyki prawa administracyjnego
Od pragmatyk stanowiących źródło prawa pracy należy odróżnić pragmatyki prawa administracyjnego, które normują niepracownicze stosunki służbowe o charakterze prawno-administracyjnym, w jakich pozostają funkcjonariusze formacji zmilitaryzowanych. Przepisy prawa pracy stosuje się jedynie w sytuacji, gdy obowiązująca ich pragmatyka zawiera wyraźne odesłanie do ustawodawstwa pracy, a nie na mocy art. 5 KP. Do pragmatyk prawa administracyjnego należą zwłaszcza przepisy o służbie w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, ABW, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego.
