Podkreślić należy, iż w warunkach utrudniania kontaktów przez osobę zobowiązaną, sąd, w trybie art. 598 6 k.p.c. na wniosek uprawnionego rodzica, zleca przymusowe odebranie małoletniego przez kuratora sądowego. Oczywiście sąd po wpłynięciu wniosku zazwyczaj wyznacza zobowiązanemu krótki termin, w którym powinien on zastosować się do treści postanowienia, a dopiero gdy nie zastosuje się do takiego zobowiązania, zleci przymusowe odebranie dziecka kuratorowi sądowemu.
Wówczas kurator w terminie realizacji kontaktu najpierw podejmuje samodzielnie próbę odebrania małoletniego informując zobowiązanego o konieczności wydania małoletniego na kontakt. Nie wyklucza to jednakże odebrania dziecka przez kuratora, wraz z asystą Policji, a następnie przekazanie dziecka pod opiekę uprawnionemu. Takie czynności mogą być powtarzalne za każdym razem, gdy rodzic zobowiązany do wydania dziecka nie stosuje się do treści postanowienia sądu.
Każde takie działanie jest niewątpliwym przeżyciem dla dziecka, choć w pewnych sytuacjach polegających na uniemożliwianiu spotkań przez zobowiązanego, jest jedyną skuteczną formą umożliwienia realizacji postanowienia sądu i w konsekwencji doprowadza do pełnej realizacji kontaktów. Wydaje się, że żaden odpowiedzialny rodzic opiekujący się dzieckiem nie powinien, swoim celowym działaniem, doprowadzić do podjęcia zrealizowanie się takiej właśnie procedury przymusowego odebrania dziecka ma termin kontaktu.
Podkreślić należy, że w sytuacji, gdy zobowiązany utrudnia odbiór małoletniego przez kuratora, to zgodnie z art. 59811§1 k.p.c., kurator jest zobligowany do powiadomienia o powyższym fakcie prokuratora.
Podsumowując, podstawą do odebrania dziecka przez kuratora jest zaistnienie utrudniania kontaktów przez rodzica, u którego małoletni przebywa, o czym więcej możecie Państwo przeczytać w moim artykule „Co zrobić w razie utrudniania kontaktów z dzieckiem”. Warto pamiętać, że radykalne zachowania rodzica zobowiązanego i notoryczne łamanie przez niego postanowienia sądu w przedmiocie kontaktów, może ostatecznie doprowadzić do uznania, iż lepsze warunki opiekuńczo-wychowawcze dziecko będzie miało u drugiego z rodziców (w tym przypadku uprawnionego), bowiem w dotychczasowym miejscu zamieszkania istnieje realne zagrożenie dla bezpieczeństwa emocjonalnego małoletniego.
