Patenty zależne odnoszą się do sytuacji, kiedy to korzystanie z wynalazku wybiegałoby poza zakres wynalazku objętego ochroną przez wcześniejszy patent[1]. Można stwierdzić, że patent zależny definiuje sytuację prawną konkretnego wynalazku objętego ochroną przez "zwykły" patent. Wobec tego nie jest udzielany w formie odrębnego. Co istotne, w przypadku wygaśnięcie patentu wcześniejszego patent zależny traci swój charakter[2]. W sytuacji, gdy wynalazek chroniony patentem zależnym wprowadza istotny postęp techniczny o poważnym znaczeniu gospodarczym, wówczas uprawniony z patentu zależnego ma możliwość ubiegania się o udzielnie licencji przymusowej obejmującej swym zakresem wynalazek wcześniejszy[3].
Z kolei wspomniany już patent dodatkowy stanowi szczególna formę patentu zależnego. Jest on wydawany uprawnionemu z patentu głównego, jako odrębny dokument. Wydaje się go w sytuacji, kiedy wynalazek chroniony patentem ulepszono bądź uzupełniono. Zatem uprawnionym z patentu jest ten sam podmiot. Elementarną cechą tego rodzaju patentu jest fakt, iż jego byt prawny jest ściśle związany z patentem głównym. Wobec tego patent dodatkowy traci moc wraz z patentem głównym. Będzie to miało miejsce np. w przypadku unieważnienia lub wygaśnięcia patentu głównego[4]. Należy mieć jednak na uwadze, że jeśli patent główny traci moc na skutek przyczyny, która nie ma wpływu na wynalazek będący przedmiotem patentu dodatkowego, wtedy patenty dodatkowe przeistaczają się w patenty "zwykłe". Natomiast okres jego ważności jest taki jak dla udzielonego patentu głównego[5]. Podobny brak związku występuje, w sytuacji kiedy uprawniony zrzeka się patentu dodatkowego. Otóż takie zrzeczenie nie musi wcale być tożsame ze zrzeczeniem się praw do patentu głównego[6].
Oczywistym jest, że również wynalazki objęte patentami dodatkowymi musze spełniać wszystkie wymogi konieczne dla objęcia wynalazku "zwykłym" patentem.
