Warszawa, dnia ……………..r.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy
Wydział … Cywilny1
ul. ……
Warszawa2
Powód: Jan Kowalski
ul. Piękna 125 m. 13
00 – 100 Warszawa
Pozwany: Towarzystwo Ubezpieczeń……. S.A.
ul. Akacjowa 135
00 – 001 Warszawa
Wartość przedmiotu sporu: 12.600 zł.
Pozew o zapłatę.
Wnoszę o:
1. zasądzenie od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń…. S..A. na rzecz powoda Jana Kowalskiego kwotę 12.600 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2008 r. do dnia zapłaty,
2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania - według norm przepisanych,
Ponadto wnoszę o:
3. dopuszczenie dowodu z akt szkodowych pozwanego nr 3256/OC/CLSM/FI/08
4. dopuszczenie dowodu z dokumentów prywatnych w postaci:
1) wyceny niezależnego rzeczoznawcy ….. z dnia…… ,
2) oferty sprzedaży pojazdu ….. z dnia …..
3) oferty sprzedaży pojazdu ……z dnia…..,
4) oferty kupna ….. z dnia……..,
5) oferty kupna ….z dnia………,
- na okoliczność utraty wartości pojazdu przed uszkodzeniem i po naprawie.
5 dopuszczenie dowodu z przesłuchania rzeczoznawcy …. w charakterze świadka na ww. okoliczność.
6. dopuszczenie dowodu z wysłuchania powoda,
7. przeprowadzenie rozprawy również pod nieobecność powoda,
8. nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.
UZASADNIENIE
W dniu 10 marca 2008 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód powoda marki Ford Mondeo o nr rej. WXZ 678F W kolizji tej uczestniczyli: Jan Kowalski - poszkodowany kierujący pojazdem marki Ford Mondeo oraz Olgierd Szyszko sprawca zdarzenia kierujący pojazdem Fiat Duplo o nr rej. KTN 1801. Na miejsce zdarzenia została wezwana Policja, która wskazała jako sprawcę kolizji kierującego Fiatem Duplo. Sprawca przyjął mandat karny oraz złożył oświadczenie, w którym przyznał się do spowodowania kolizji przekazując poszkodowanemu oświadczenie w tym zakresie. Olgierd Szyszko zawarł umowę ubezpieczenia w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody związane z ruchem tego pojazdu i posiadał polisę OC u pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń ………. o nr OC/00012498/2008. Poszkodowany niezwłocznie zgłosił u pozwanego szkodę celem jej likwidacji z polisy OC sprawcy – Olgierda Szyszko.
Dowód: akta szkodowe postępowania likwidacyjnego pozwanego nr 3256/OC/CLSM/FI/08.
Poszkodowany zlecił naprawę samochodu wskazanemu przez ubezpieczyciela autoryzowanemu warsztatowi naprawczemu prowadzonemu przez ASO Warszawa przy ul. 17-tego stycznia 34 przy użyciu oryginalnych części zamiennych. Zakład naprawczy, po wykonaniu naprawy przedmiotowego samochodu, wystawił w dniu 4 kwietnia 2008 r. r. fakturę VAT. Koszty naprawy zostały przez pozwanego pokryte.
Dowód: akta szkodowe jw.
Pojazd został zakupiony przez powoda w dniu 2 października 2006 r. u autoryzowanego przedstawiciela marki FORD, jako samochód nowy. Samochód do dnia wypadku był używany przez 17 miesięcy. Wszelkie wymagane gwarancją serwisy były przeprowadzane w autoryzowanej stacji. Pojazd do daty kolizji nie miał żadnych uszkodzeń, był pojazdem absolutnie bezwypadkowym.
Samochód po naprawie uzyskał pewną sprawność techniczną, co potwierdza przegląd techniczny, odnotowany w dowodzie rejestracyjnym.
W dniu 5 kwietnia 2008 r. powód po zapoznaniu się z ofertami sprzedaży podobnego samochodu o podobnym przebiegu i wyposażeniu w specjalistycznej prasie oraz w internecie -wystawił ofertę sprzedaży pojazdu. Następnego dnia zjawił się pierwszy kupiec, który po szczegółowym obejrzeniu pojazdu wskazał, że pojazd był naprawiany i może za niego zaoferować kwotę niższą od średnich cen za podobne pojazdy. Sytuacja taka powtórzyła się kilkukrotnie.
Dowód: oferty sprzedaży pojazdów o podobnych parametrach technicznych,
oferty kupna pojazdu powoda.
Biorąc pod uwagę oferty kupna powód uznał, że nie cała szkoda została naprawiona i w dniu 14 kwietnia 2008 r. zwrócił się do pozwanego z żądaniem wypłaty kwoty 12 600 zł. tytułem odszkodowania za utraconą wartość handlową pojazdu. Pozwany odmówił wypłaty, wskazując że odszkodowanie w pełnej wysokości zostało zrealizowane.
Dowód: wezwanie do zapłaty za utraconą wartość handlową pojazdu z dnia…,
odpowiedź ubezpieczyciela z dnia… .
Z uwagi na odmowę wypłaty świadczenia powód wystąpił do stowarzyszenia niezależnych rzeczoznawców samochodowych o sporządzenie ekspertyzy w przedmiocie oceny stanu technicznego pojazdu oraz odpowiedź na pytanie, czy pojazd wskutek wypadku utracił na wartości handlowej (i jeżeli tak to wskazać o ile). Opinia sporządzona przez rzeczoznawcę wskazuje, że pojazd po naprawie odzyskał pewną sprawność techniczną, jednakże warsztat samochodowy nie był w stanie wykonać prac blacharskich i lakierniczych na takim poziomie, jak producent samochodowy. Potwierdził również, że ślady naprawy są łatwe do zidentyfikowania przez specjalistów. Wskazał również, iż po naprawie można dostrzec m.in. szczeliny technologiczne pomiędzy krawędziami drzwi po prawej stronie, luz lewych przednich drzwi, deformację podwozia wynikającą z przesunięcia podłogi, odkształcenie dachu oraz zauważalne nieprawidłowości położenia powłoki lakierniczej. W konkluzjach rzeczoznawca wskazał, że przez to, że pojazd był naprawiany, stracił on na wartości względem analogicznego pojazdu nie uczestniczącego w kolizji. Rzeczoznawca powołując się na stosowany przez ubezpieczyciela cennik oraz aktualne notowania giełdowe wskazał, że wartość rynkowa samochodów Ford Moneto rok 2006 o pojemności skokowej silnika 2.5 l i wyposażeniu takim, jak samochód powoda, wynosi od 65.000 zł do 67.000 zł. Wartość samochodu po dokonaniu naprawy przez ASO wynosiła 80 % wartości pojazdu należącego do powoda, tj. 52.800 zł. Szacunkowa zatem wartość szkody – w postaci utraconej wartości handlowej wynosi 12.600 zł, tj. stanowi kwotę dochodzoną pozwem.
Dowód: opinia rzeczoznawcy z dnia…,
przesłuchanie rzeczoznawcy w charakterze świadka.
W oparciu o opinię rzeczoznawcy powód ponownie wystąpił o zapłatę tytułem utraty wartości handlowej pojazdu kwoty 12.600 zł. Ubezpieczyciel ponownie odmówił wypłaty odszkodowania.
Zdaniem powoda odmowa wypłaty odszkodowania z tytułu utraty wartości handlowej przez ubezpieczyciela jest niezasadna, zaś roszczenie powoda powinno zostać spełnione.
Zdaniem powoda podstawa oraz zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego wskazane są w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124 poz. 1152) oraz – na podstawie art. 22 ww. ustawy - w kodeksie cywilnym. Tym samym należy uznać, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy kodeksu cywilnego w kwestiach dotyczących m.in. uprawnień poszkodowanego oraz wysokości odszkodowania, w szczególności norma art. 361 kc wskazująca, że zobowiązany do naprawienia szkody powinien pokryć wszelkie koszty pozostające w związku przyczynowym ze szkodą. Tym samym dochodzona pozwem kwota stanowi wartość szkody w rozumieniu art. 361 kc i wynika z różnicy, jaką stanowi wartość pojazdu ze stanu sprzed zdarzenia oraz po jego naprawie.
Dyspozycja art. 361 kc wskazuje, iż prawo polskie statuuje zasadę pełnego odszkodowania. Oznacza to, iż w razie zaistnienia szkody zobowiązany do jej naprawienia ponosi odpowiedzialność za wszelkie koszty z tego powodu wynikłe, a więc nie tylko straty realnie poniesione (rzeczywiste koszty naprawy), lecz także inny poniesiony przez poszkodowanego uszczerbek. Priorytetowa zasada pełnego odszkodowania oznacza zatem obowiązek naprawienia pełnej i pozostającej w związku przyczynowym ze zdarzeniem szkody poniesionej szkody w majątku poszkodowanego przez ubezpieczyciela. Zgodnie z tym założeniem ubezpieczyciel powinien ponieść nie tylko koszty naprawy wszelkich, uzasadnionych wydatków w celu przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody, lecz również ewentualną utratę wartości handlowej pojazdu. Skoro zatem szkodę w rozumieniu art. 361 k.c. stanowi różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po zdarzeniu szkodowym a stanem, jaki by istniał gdyby zdarzenie nie nastąpiło uznać należy, że gdy naprawa samochodu nie może doprowadzić do odtworzenia wartości, jaką samochód miał przed wypadkiem, to różnica wartości jest elementem szkody. Za prawidłowością przedstawionego powyżej wnioskowania przemawiają również argumenty wskazane w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2001 r. (sygn. akt. III CZP 57/01), w której Sąd podkreślił, że „przy określaniu miernika wartości rzeczy nieuzasadnione jest przeciwstawianie cen, które mogą być uzyskane przy jej zbywaniu i nabywaniu. Oczywiście, jednostkowe ceny takich samych samochodów mogą się różnić, jednakże podstawą ustalenia wartości rzeczy będącej przedmiotem powszechnego obrotu nigdy nie jest jednostkowa cena, która może wynikać z zupełnie przypadkowych okoliczności. Podstawą ustalenia wartości powinna być średnia cen. Anachronizmem wydaje się przyjmowanie różnych sposobów określania wartości takich samych rzeczy, w zależności od tego, czy są przeznaczone do normalnego używania i korzystania przez właściciela, czy też są przeznaczone do zbycia. W warunkach gospodarki rynkowej każda rzecz mająca wartość majątkową może być w każdym czasie przeznaczona na sprzedaż. Zbycie rzeczy jest takim samym uprawnieniem właściciela jak korzystanie z niej, wobec czego traci także znaczenie odróżnianie wartości użytkowej rzeczy od jej wartości handlowej. Miernikiem wartości majątkowej rzeczy jest pieniądz, a jej weryfikatorem rynek. Rzecz zawsze ma taką wartość majątkową, jaką może osiągnąć na rynku.
Z przepisu art. 361 § 2 k.c. wynika zatem obowiązek pełnej kompensacji szkody. Wartość samochodu po jego naprawie to nic innego, jak jego wartość rynkowa. Ponieważ wartość ta w wyniku uszkodzenia, choć później wyeliminowanego, zmalała w stosunku do tej, jaką pojazd ten miałby na rynku, gdyby nie został uszkodzony, to kompensata powinna obejmować nie tylko koszty naprawy, ale także tę różnicę wartości”.
Mając na uwadze powyższe rozważania oraz powołane przepisy, żądanie pozwu jest zasadne.
Wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności powód argumentuje treścią przepisu art. 333 § 3 k.p.c.
Załączniki:
odpis pozwu,
1) wycena niezależnego rzeczoznawcy ….. z dnia ….,
2) oferty sprzedaży pojazdu ….. z dnia …..,
3) oferty sprzedaży pojazdu ……z dnia……,
4) oferty kupna …..z dnia…….,
5) oferty kupna …….z dnia……
6) dowód uiszczenia opłaty sądowej3
1 Sąd Rejonowy jest właściwy w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu (wartość dochodzonego roszczenia) nie przekracza kwoty 75.000,00 zł. W przypadku gdy wartość przedmiotu sporu jest wyższa niż kwota 75.000,00 zł, właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy.
2 Ogólna właściwość miejscowa Sądu wynika z kodeksu postępowania cywilnego i jest to miejsce zamieszkania (siedziby) pozwanego. Jednakże na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm.) powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub obejmujące roszczenia z tytułu tych ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. W przypadku wskazania innego Sądu niż ogólna właściwość miejscowa należy wskazać w pozwie (w uzasadnieniu) ww. podstawę prawną.
3 W spawach o roszczenia majątkowe podstawowy wpis sądowy wynosi 5 % wartości przedmiotu sporu. Może być on uiszczony bądź na rachunek bankowy sądu, bądź bezpośrednio w kasie sądu albo znaczkami opłaty sądowej.
