Pozew nie zawsze wolny od opłaty sądowej
Wniesienie przez pracownika pozwu do sądu pracy jest wolne od opłaty sądowej, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza 50.000 zł. W przypadku, gdy wartość przedmiotu sporu przekracza 50.000 zł, wtedy pozew pracownika podlega opłacie stosunkowej w wysokości 5 proc. wartości przedmiotu sporu. Wynika to z art.13 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 594).
Ważne!
W sytuacji, gdy pracownik nie jest w stanie dokonać opłaty stosunkowej od wnoszonego pozwu, wówczas może starać się o zwolnienie od kosztów sądowych.
Sprawa wygrana - brak opłat
Pracownik (powód) który wygrał sprawę również nie będzie musiał wnosić jakichkolwiek opłat. Jedyną osobą, którą będzie musiała ponieść pewne opłaty jest pracodawca (pozwany), który przegrał postępowanie.
Sytuacja wyjątkowa
Powód tylko w wyjątkowych sytuacjach będzie musiał zapłacić za przegrane postępowanie. Chodzi tutaj o zwrot kosztów procesu,które poniósł pracodawca,w tym koszty zastępstwa procesowego, jeśli na sprawie obecny jest adwokat lub radca prawny. Co istotne, w przypadku zastępstwa procesowego są przyznaje stawkę minimalną w kwocie 60 zł. Niniejsza kwota wynika z treści par. 12 ust.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 ze zm.).
Stanowisko Sądu Najwyższego
Potwierdza to Sąd Najwyższy w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu z dnia 24 lutego 2011 r., I PZP 6/10,(OSNP.2011.21-22.268). Czytamy w niej: „Podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 par. 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.); (...) Uchwała ta ma nadaną przez SN moc zasady prawnej.
Podstawa prawna:
- art.13 ust. 1, art. 96 ust.1 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 594);
- par. 12 ust.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 ze zm.);
- Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2011 r., I PZP 6/10, (OSNP.2011.21-22.268)
Stan prawny na 8 stycznia 2012 roku.
