Najczęściej wymagany jest odpowiedni okres wcześniejszej pracy, uprzednie opłacanie składek na fundusze, których celem jest łagodzenie skutków bezrobocia, zarejestrowanie się w urzędzie pracy czy aktywne poszukiwanie pracy. Dokładniejsze informacje na ten temat : http://www.mpips.gov.pl/koordynacja-systemow-zabezpieczenia-spolecznego/unia-europejska/swiadczenia-w-ramach-koordynacji-unijnej-/zasilki-dla-bezrobotnych/
Dyrektywa unijna
Prawo unijne przewiduje również ograniczenia w związku z pobytem w innym państwie należącym do UE/EOG (a także Szwajcarii). Obywatele UE mają prawo do przebywania w innym państwie członkowskim, o ile nie stanowią nadmiernego obciążenia dla systemu zabezpieczenia społecznego w innym państwie. Kwestie te są regulowane przede wszystkim w dyrektywie 2004/38/WE. W przypadku pobytu do 3 miesięcy w innym państwie UE/EOG (a także Szwajcarii) prawo pobytu jest w zasadzie nieograniczone – trwa bowiem dopóki obywatel UE nie stanie się nieracjonalnym obciążeniem dla systemu pomocy społecznej w państwie pobytu. W przypadku pobytu dłuższego niż 3 miesiące prawo do pobytu mają, co do zasady, obywatele UE, którzy są pracownikami bądź posiadają odpowiednie środki na utrzymanie (dotyczy to też studentów) i są objęci ubezpieczeniem zdrowotnym. Status pracownika może zostać zachowany m.in. w przypadku osoby, która przepracowała w danym państwie okres powyżej jednego roku, pozostaje bez pracy w sposób niezamierzony i zarejestrowała się jako bezrobotna (w przypadku pracy poniżej roku status pracownika zachowuje się przez 6 miesięcy). Prawo UE przewiduje ponadto, iż obywatel UE, który wjechał do danego państwa w celu poszukiwania pracy nie może zostać wydalony, tak długo, jak może on dostarczyć dowód, że kontynuuje poszukiwanie pracy i ma rzeczywiste szanse na bycie zatrudnionym. Państwo członkowskie ma też prawo do wydalenia obywatela UE, o ile dana osoba stwarza aktualne i rzeczywiste zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, porządku publicznego lub zdrowia publicznego. Każdy przypadek badany jest indywidualnie, i w tym zakresie dyrektywa 204/38/WE przewiduje pewne wyjątki. Dodatkowe informacje możesz znaleźć np. na stronie Komisji Europejskiej.
Pomoc
Warto zapoznać się wcześniej z warunkami pracy i życia w danym kraju. Pomocną wskazówką są informacje zawarte na stronach EURES lub u doradców EURES, zarówno w Polsce jak i w danym państwie członkowskim UE/EOG.
Ważne!
Należy pamiętać o tych zasadach, aby uniknąć niepotrzebnych kłopotów i rozczarowań. Warto podkreślić, że w niektórych państwach członkowskich UE wzmogły się ostatnio obawy przed nadmiernym wykorzystywaniem różnego rodzaju świadczeń przez osoby z innych państw, które wjechały na ich terytorium „by żyć na socjalu”. Nie oznacza to, że obywatel UE, żyjąc i pracując w innym państwie nie ma prawa do różnego rodzaju świadczeń, przewidzianych prawem tego kraju. Z całą pewnością jednak nie należy dawać wiary zapewnieniom w to, że wystarczy tylko wyjechać do innego państwa UE, nie myśląc o podjęciu tam pracy lub nie mając zabezpieczonych odpowiednich środków na życie, aby korzystać z „benefitów” socjalnych.
Żródło: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej - www.mpips.gov.pl
Stan prawny na 22 stycznia 2013 roku
