Spółka partnerska nie posiada osobowości prawnej, jak każda spółka osobowa jest tzw. ustawową osobą prawną. Oznacza to, że jest samodzielnym, odrębnym od swoich wspólników uczestnikiem obrotu gospodarczego, może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (art. 8 § 1 KSH). Regulacja normatywna dotycząca spółki partnerskiej nie ma charakteru wyczerpującego. W sprawach nieuregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że KSH stanowi inaczej (art. 89 KSH).
Powstanie spółki
Spółka partnerska powstaje albo poprzez zawarcie umowy założycielskiej spółki oraz dokonanie odpowiednich czynności rejestracyjnych, albo w wyniku przekształcenia innej spółki. Umowa spółki powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 92 KSH) oraz zawierać co najmniej elementy wskazane w art. 91 KSH. Należy także pamiętać, że partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne, uprawnione do wykonywania wolnych zawodów (art. 87 KSH). Spółka partnerska powstaje z chwilą wpisu do rejestru (art. 94 KSH). Treść zgłoszenia do sądu rejestrowego reguluje art. 93 KSH. Spółka partnerska prowadzi działalność gospodarczą pod firmą, która zgodnie z art. 90 KSH, powinna zawierać nazwisko co najmniej jednego partnera, dodatkowe oznaczenie „i partner” bądź „i partnerzy” albo „spółka partnerska” oraz określenie wolnego zawodu wykonywanego w spółce. Nie ma przeszkód dla używania w obrocie skrótu „sp.p.”.
Prowadzenie spraw spółki
KSH nie zawiera regulacji dotyczącej prowadzenia spraw w spółce partnerskie. Oznacza to, że pełne zastosowanie znajdują reguły ukształtowane w odniesieniu do spółki jawnej. Tym samym, każdy z partnerów ma prawo do samodzielnego prowadzenia spraw nieprzekraczających zwykłych czynności spółki. Jeżeli dana sprawa wykracza poza ten zakres, do podjęcia decyzji konieczna jest jednomyślna uchwała wszystkich partnerów. Tak samo w sytuacji zgłoszenia skutecznego sprzeciwu wobec czynności wspólnika nieprzekraczającej nawet zakresu zwykłych czynności. Należy pamiętać, że regulacje mają charakter dyspozytywny i wspólnicy mogą je swobodnie ukształtować w umowie lub późniejszej uchwale. W przypadku spółki partnerskiej możliwe jest także powierzenie prowadzenia spraw i reprezentacji zarządowi. Wówczas odpowiednio stosuje się określone przepisy o zarządzie w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 97 KSH).
Reprezentacja spółki
Identycznie jak w przypadku prowadzenia spraw, generalne zastosowanie znajdują regulacje zawarte w przepisach o spółce jawnej. Zakres reprezentacji obejmuje wszystkie czynności sądowe i pozasądowe, a prawo partnera do reprezentowania nie może być ograniczone ze skutkiem wobec osób trzecich. Nie oznacza to, że jakiekolwiek ograniczenia są niemożliwe, ale że wywołują skutki jedynie w stosunkach wewnętrznych. Partnerzy mogą na przykład ustalić, że wspólnik może dokonywać tylko czynności, których wartość nie przekracza ustalonej kwoty, pod rygorem odpowiedzialności odszkodowawczej wobec spółki. Zasadą jest jednoosobowa reprezentacja spółki (art. 96 KSH). Nie stoi to na przeszkodzie dokonaniu modyfikacji w drodze umowy lub poprzez podjęcie uchwały wspólników. Możliwe jest przede wszystkim wprowadzenie tzw. reprezentacji łącznej, ale także powołanie zarządu. W tym przypadku wyłączona zostaje reprezentacja spółki przez partnerów i całość kompetencji w tym zakresie przejmuje zarząd.
Odpowiedzialność za zobowiązania spółki
Konstrukcja odpowiedzialności za
zobowiązania jest podstawową cechą odróżniającą spółkę partnerską od spółki
jawnej. Co prawda opiera się ona także na zasadach nieograniczonej
odpowiedzialności, solidarności i subsydiarności, ale kształtuje się różnie w
zależności od rodzaju zobowiązania. Partner nie ponosi odpowiedzialności za
zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych
partnerów wolnego zawodu w spółce, jak również za zobowiązania spółki będące
następstwem działań lub zaniechań osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie
umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, które podlegały kierownictwu innego
partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki
(art. 95 § 1 KSH). Oznacza to, że jeżeli zobowiązanie związane jest tylko z
funkcjonowaniem spółki, na przykład z tytułu opłat za wynajem lokalu, odpowiada
za nie spółka i wszyscy partnerzy. Jeżeli natomiast zobowiązanie powstaje w
związku z wykonywaniem wolnego zawodu przez partnerów, odpowiedzialność ponosi
spółka i partnerzy, których działania spowodowały powstanie zobowiązań.
Rozwiązanie i likwidacja spółki
Rozwiązanie spółki
powodują: 1) przyczyny przewidziane w umowie spółki, 2) jednomyślna uchwała
wszystkich partnerów, 3) ogłoszenie upadłości spółki, 4) utrata przez
wszystkich partnerów prawa do wykonywania wolnego zawodu, 5) prawomocne
orzeczenie sądu (art. 98 § 1 KSH). Rozwiązaniem niepozbawionym kontrowersji
jest przyzwolenie ustawodawcy na trwanie spółki, w której pozostał tylko jeden
partner lub tylko jeden posiada uprawnienia do wykonywania zawodu. Spółka ulega
rozwiązaniu z mocy prawa najpóźniej z upływem roku od dnia zaistnienia
któregokolwiek z tych zdarzeń (art. 98 § 2 KSH). Do tego jednak czasu mamy do
czynienia z fikcją spółki osobowej składającej się z jednego wspólnika.
Postępowanie likwidacyjne przebiega według przepisów przewidzianych dla spółki
jawnej, to jest art. 67-85 KSH. Spółka partnerska ulega rozwiązaniu z chwilą
wykreślenia jej z rejestru.
Polecane publikacje :
