Umowa zlecenia jest cywilnoprawną formą zatrudnienia do której stosuje się przepisy art. 734 - 751 Kodeksu cywilnego (dalej: K.c.). Z obowiązującej w prawie zobowiązań zasady swobody umów wynika, że zleceniodawca i zleceniobiorca mogą jej treść „(...) ułożyć (...) według swojego uznania”, lecz musi być ona zgodna z obowiązującymi przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego (art. 353[1] K.c.). Co istotne, jeżeli zapisy zawarte w umowie będą niezgodne z ustawą lub zasadami współżycia społecznego oraz i zmierzać będą do obejścia prawa, wówczas będzie ona nieważna (art.. 58 par. 1 i 2 K.c.).
Wynagrodzenie dopiero po wykonaniu zlecenia
W art. 744 K.c. ustawodawca podaje, że termin płatności wynagrodzenia dla zleceniobiorcy następuje „(...) dopiero po wykonaniu zlecenia”. W postanowieniach umowy powinien znaleźć się zapis dotyczący terminu zapłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie. Nie powinien on być tożsamy z dniem, w którym pracownicy otrzymują wynagrodzenie za pracę. Może to być bowiem uznane za ominięcie prawa.
Co ważne, wynagrodzenie za wykonane zlecenie nie musi być wypłacane w odstępach miesięcznych. Strony umowy mogą ustalić przykładowo termin tygodniowy lub kwartalny. Nie wiążą ich w tym względzie ustalenia zawarte w Kodeksie pracy. Ważne jest, żeby termin płatności był podany oraz dotrzymywany.
Podstawa prawna:
- art. 353[1] K.c.;
- art. 744 K.c.
Stan prawny na 10 stycznia 2011 roku.
