W art. 61 [4] par. 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: KRiO) ustawodawca nakłada na małżonków pozostających w separacji obowiązek wzajemnej pomocy pod warunkiem, że wymagają tego względy słuszności. Pomoc ta dotyczy dostarczania drugiemu małżonkowi środków utrzymania, jeżeli znajduje się w niedostatku (alimenty) oraz wsparcia psychicznego (np. pomoc w chorobie).
Do małżonków, którzy pozostają w sądownie orzeczonej separacji stosuje się odpowiednio przepis art. 60 par. 1 i 2 KRiO odnoszący się obowiązku alimentacyjnego po rozwodzie.
Sprawdż:
Alimenty dla byłej żony po rozwodzie
Wina a prawo do alimentacji
Jeżeli separacja nastąpiła z orzeczeniem o winie obojga małżonków lub bez orzekania o winie, wtedy ten z małżonków, który znajduje się w niedostatku , może żądać od drugiego małżonka dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego i majątkowym zobowiązanego (art. 60 par. 1 KRiO).
W przypadku, gdy separacja nastąpiła z wyłącznej winy jednego z małżonków, wówczas drugie z małżonków nie musi pozostawać w niedostatku, że wystąpić z powództwem o alimenty dla siebie. Wystarczy, że separacja spowoduje pogorszenie się jego sytuacji materialnej małżonka niewinnego ( art. 60 par. 2 KRiO).
Co ważne, małżonek, który jest wyłącznie winny zupełnego rozkładu pożycia nie może wnieść pozwu o alimenty od małżonka niewinnego, nawet wówczas, gdy znajdzie się w trudnej sytuacji finansowej. Sąd bowiem taki pozew odrzuci.
Brak ograniczenia czasowego
Obowiązek alimentacyjny między małżonkami w separacji nie został przez prawo ograniczony czasowo. Nie ma zastosowania dyspozycja zawarta w art. 60 par. 3 KRiO dotycząca 5 - letniego okresu alimentacji, tak jak w przypadku rozwodu. Separacja nie rozwiązuje istniejącego małżeństwa stron. Ono w dalszym ciągu istnieje. Małżonek, który jest w separacji nie może zawrzeć nowego małżeństwa.
Obowiązek dostarczania środków utrzymania przez jednego z małżonków będących w separacji jest bezterminowy. Nie wygasa po upływie 5 lat od orzeczenia separacji (prawomocny wyrok).
Podstawa prawna:
- art. 60 par. 1 i 2, art. 61[4] Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
Stan prawny na 2 stycznia 2013 roku
