Poniżej znajduje się krótki przegląd najciekawszych orzeczeń sądów, dotyczących tej kwestii.
Obowiązki w małżeństwie
Porzucenie rodziny, czyli innymi słowy wyprowadzka z domu oraz brak zainteresowania wspólnymi sprawami może być traktowana, jako wina. Jednak w sytuacji, gdy jedna ze stron dopuszcza się wobec drugiej rękoczynów lub gróźb – wtedy opuszczenie miejsca zamieszkanie nie może być poczytywane, jako bezpośrednia przyczyna rozkładu pożycia (wyrok I ACa 2184/04 ). Również odmowa współżycia fizycznego przez małżonkę nie jest zawinioną przesłanką rozwodu, gdy jej mąż się nad nią znęcał (wyrok I ACa 368/09).
Ogólnie rzecz ujmując, każda reakcja małżonka, nawet w obiektywnej ocenie niewłaściwa lub przesadzona, będąca odpowiedzią na wyrządzoną krzywdę (niekoniecznie tylko fizyczną) przez drugiego z nich może być uznana za usprawiedliwioną (wyrok V CK 646/04). Należy jednak mieć na uwadze, że sąd każdą sprawę będzie oceniał indywidualnie. W innym orzeczeniu (IV CKN 1957/00) przyjęto, że naganne zachowanie się małżonka wobec nieodpowiedniego zachowania się drugiej strony może prowadzić do uznania współwiny za rozpad małżeństwa. Do tego typu działań można zaliczyć bicie, znęcanie psychiczne, obrzucanie zniewagami i słowami publicznie uznanymi za obraźliwe, a nawet urządzanie gorszących awantur.
Winnym nie zawsze jest zgadzający…
Dopuszczenie się zdrady jest zazwyczaj wybitnie negatywnie oceniane zarówno przez społeczeństwo, jak i sądy. Bardzo często to strona zdradzająca uznana jest za winnego rozkładu pożycia. Jednak nie jest to standard, przyjęty przez orzecznictwo.
Jeden z wyroków Sądu Najwyższego (III CKN 128/98) wyraźnie wskazuje, że nie w każdym przypadku małżeństwo rozpadło się z wyłącznej winy małżonka, który cudzołożył. Przy takiej ocenie należy brać pod uwagę również postępowanie strony, która ten rozkład zapoczątkowała. Czasami zdrada jest odpowiedzią na wcześniej jątrzące się problemy – istotne jest to, że w wyrokach rozwodowych wina nie jest stopniowalna, a oznacza to, że nawet jeśli jedna ze stron w niewielkim stopniu przyczyniła się do rozkładu pożycia, wówczas nie można mówić o wyłącznej winie drugiego małżonka.
Bardzo ciekawie sąd odnosi się do zdrad, popełnionych w stanie wyłączającym świadome podejmowanie decyzji – Sąd Najwyższy orzekł (I CKN 86/97), że w takiej sytuacji nie można mówić o winie. Stan wyłączający świadomość dotyczy zwłaszcza choroby psychicznej, czy działania pod wpływem środków odurzających (jednak samo dobrowolne przyjmowanie takich substancji jak najbardziej może być uznane za przyczynę rozpadu związku!).
Podsumowanie
Analiza orzecznictwa pomaga w ustaleniu pewnej tendencji,
dotyczącej przypisywania winy w wyrokach
rozwodowych. Jednak warto pamiętać, że sąd każda sprawę rozstrzyga indywidualnie,
oceniając całokształt małżeństwa. Właśnie z tego powodu tego typu procesy w
potocznym języku nazywane są „praniem brudów”.
Sprawdź również :
- przyczyny rozwodów
- pozew o rozwód z orzekaniem o winie
- orzeczenia dotyczące winy ( sprawy rozwodowe )
- liczba rozwodów w Polsce będzie rosła
