W przypadku rozwiązywania umów o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy (reorganizacja, przyczyny ekonomiczne) ma on obowiązek wypłacania pracownikom należnych odpraw. Odnosi się to do zwolnień w trybie art. 1 ustawy (zwolnienia grupowe) i art.10 ust. 1 ustawy (zwolnienia indywidualne). Rodzaj aktualnie realizowanej umowy o pracę oraz wymiar zatrudnienia nie ma tutaj znaczenia.
Jaka wysokość odprawy
Wysokość odprawy dla pracownika jest uzależniona od jego ogólnego stażu pracy u pracodawcy, który podlega ustawie o zwolnieniach grupowych oraz od wysokości otrzymywanego wynagrodzenia za pracę.
Wynosi ona:
1) jednomiesięczne wynagrodzenie - jeżeli pracownik był
zatrudniony u pracodawcy krócej niż 2
lata;
2) dwumiesięczne wynagrodzenie - jeżeli pracownik był
zatrudniony u pracodawcy 2 do 8 lat;
3) trzymiesięczne wynagrodzenie - jeżeli pracownik był
zatrudniony u pracodawcy ponad 8 lat (art. 8 ust.1 ustawy).
Może być wyższa
Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Jej wysokość nie może jednak przekraczać kwoty 15 - krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 8 ust.2 ustawy ). W roku 2011 jest to kwota 20.790 zł. (1.386 zł x 15).
Ważne!
W porozumieniu zawartym pomiędzy pracodawcą i działającymi u niego organizacjami związkowymi mogą zostać ustalone odprawy korzystniejsze dla pracowników (wyższe niż ustawowe).
Jest zwolniona ze składek
Z odprawy z tytułu zwolnień grupowych nie są opłacane składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.
Wynika to z:
- Art. 18 ust.1 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ). Stanowi on, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.
- Par.2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., nr 161, poz. 1106 ): Informuje on, że podstawy wymiaru składek nie stanowią: odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom między innymi z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.
- Art. 23 ust. 1 Ustawy z 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. z 2003 r., nr 45, poz. 391 z późn.zm.).Zgodnie z dyspozycją w nim zawartą do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.
Podstawa prawna:
- art.1, art.8 ust.1, art.10 ust.1 Ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2003 r. nr 90, poz. 844);
- art. 18 ust.1 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 );
- par.2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., nr 161, poz. 1106 ):
- art. 23 ust. 1 Ustawy z 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. z 2003 r., nr nr 45, poz. 391 z późn.zm.)
Stan prawny na 18 listopada 2011 roku
