Wynagrodzenie, jako zapłata za pracę wykonaną musi w Polsce spełniać określone standardy. Kluczowa w tym zakresie jest jego wysokość regulowana przez rozporządzenie rady ministrów i na ten moment wynosi 2600 zł. brutto. W związku z powyższym nie ma możliwości zatrudnienia pracownika w pełnym wymiarze czasowym za wynagrodzeniem niższym niż właśnie 2600 zł. brutto.
Sposób w jaki przebiega zatrudnienie regulują przede wszystkim przepisy prawa pracy zawarte w kodeksie pracy. Zgodnie z nimi umowa o prace może być zawarta na okres próbny (nie dłuższy niż 3 miesiące), na czas określony albo na czas nieokreślony. Warto tu wskazać, że możliwość zawierania umów na czas określony też jest ograniczona. Łączny czas na podstawie umowy o pracę na czas określony między pracodawcą a pracownikiem nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna ilość umów nie może przekraczać 3. Co z tego wynika? Otóż nawet jeśli pracodawca pracownikowi zaoferuje czwartą umowę o pracę na czas określony, lub umowa staż pracy pracownika przekracza 33 miesiące, to uznaje się, że podstawą jego zatrudnienia jest umowa o pracę na czas nieokreślony.
Od długości trwania stosunku pracy zależą również 2 inne kluczowe dla pracownika kwestie: wymiar urlopu oraz okres wypowiedzenia umowy o pracę.
Wymiar urlopu pracownika co do zasady wynosi 20 dni jeśli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat i 26 dni jeśli pracownik jest zatrudniony przez dłuższy okres czasu. Warto podkreślić, że chodzi o zatrudnienie całkowite, nie koniecznie u obecnego pracodawcy. Dodatkowo wskazać należy, że na długość urlopu i długość zatrudnienia mogą wpływać inne kwestie, takie jak: orzeczenie o niepełnosprawności czy zdobyte wykształcenie, jednakże przy wątpliwościach w zakresie bardziej szczegółowych kwestii lepiej uzyskać poradę prawną od profesjonalnie zajmującego się kwestiami prawa pracy prawnika.
Okres wypowiedzenia umowy o pracę zależy natomiast od okresu zatrudnienia
u obecnego pracodawcy i znowu: co do zasady wynosi: 2 tygodnie jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, 1 miesiąc jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy oraz 3 miesiące jeśli okres zatrudnienia pracownika przekroczył 3 lata. Przedstawione tu wartości są wartościami minimalnymi, i właściwie zawsze okres wypowiedzenia jest choćby minimalnie dłuższy. Jest to spowodowane tym, że bieg okresu wypowiedzenia zawsze kończy się w sobotę (w wypadku okresu wypowiedzenia liczonego w tygodniach) lub ostatniego dnia miesiąca (jeśli okres wypowiedzenia jest liczony w miesiącach). Co za tym idzie, gdy pracownik uprawniony do 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia dostanie wypowiedzenie 1 stycznia, jego umowa ulega rozwiązaniu dopiero ostatniego dnia lutego.
Prawo pracy daje pracownikom dużą liczbę gwarancji i przywilejów, gdyż przynajmniej z założenia pracownik jest słabszą stroną stosunku prawnego i w ten sposób jest chroniony przed nadużyciami ze strony pracodawcy. W wypadku gdy pracownik stwierdzi, że jego prawa są lekceważone lub ma wątpliwości względem ich respektowania, powinien się udać po pomoc do kancelarii prawnej, by specjalista od prawa pracy mógł mu udzielić porady prawnej lub (jeśli sprawa przybierze bardzo poważny obrót) asystować w pozwie przeciwko pracodawcy przed sądem pracy. Niektóre kancelarie adwokackie dla ułatwienia kontaktu korzystają z mechanizmów formularzy online – jak np. https://krpj.pl/ – które ułatwiają dostęp do profesjonalnych porad prawnych.
