W zakresie wskazanego upoważnienia, jeżeli w samej umowie nie zastrzeżono inaczej, licencjobiorca ma prawo do korzystania z wynalazku praktycznie w każdej formie i w pełnym zakresie, podobnie jak sam uprawniony (licencja pełna), a licencjodawca może również sam korzystać z tego wynalazku, jak też udzielić licencji innym jeszcze osobom (licencja niewyłączna)
Mając na względzie art. 76 - 79 ustawy Prawo własności przemysłowej z 30 czerwca 2000 roku można wskazać na dwie kategorie licencji, a mianowicie - licencje zwykłe udzielane zgodnie z powszechnie obowiązującą zasadą swobody zawierania umów oraz licencje szczególnego rodzaju. W ramach tej ostatniej grupy można wyróżnić licencje otwarte, licencje dorozumiane oraz licencje przymusowe.
W obrębie tej tematyki można dokonać kolejnego podziału licencji, gdzie criterium divisionis jest zakres upoważnienia z nich wypływającego. I tak można tu wskazać licencje pełne oraz ograniczone. Otóż licencje pełne umożliwiają korzystanie z rozwiązań w takim samym zakresie jak licencjodawca.
Podstawą kolejnego podziału jest zakres udzielonej wyłączności. I tak wskazuje się w tym przypadku na licencje ograniczone i nieograniczone, które mogą być niewyłączne, jak i wyłączne. Te ostatnie są udzielane tylko jednemu podmiotowi.
Umowa licencyjna musi być zawarta na piśmie, pod rygorem nieważności. W zakresie przedmiotowo istotnych uregulowań umowy znajduje się ustalenie zakresu wymaganego do zastosowania rozwiązań i doświadczeń. Jeżeli umowa nie zawiera takich postanowień, wówczas z mocy prawa licencjodawca udostępnia wszystkie niezbędne informacje pozwalające na korzystanie z udostępnionego rozwiązania. Również czas trwania licencji jest regulowany przez kontrakt licencyjny. Przy czym nie może być on dłuższy niż czas trwania patentu bądź zachowania w tajemnicy rozwiązania, które jest jego przedmiotem.
Umowa może zawierać szereg fakultatywnych uregulowań, które ze względu na jej charakter strony uznały za konieczne. A. Dereń wskazuje, które uregulowania występują w takich umowach najczęściej. I tak będzie to:
1. Zakres licencji (terytorium, formy korzystania)
2. Kwestię odpowiedzialności za utrzymanie ochrony
3. Możliwość dochodzenia roszczeń
4. Zakres pomocy technicznej
5. Sposób kontroli użytkowania dóbr oraz wymiany informacji o tym użytkowaniu między stronami umowy
6. Odpowiedzialność i gwarancje licencjodawcy
7. Sposób ustalania opłaty licencyjnej i zasady jej wnoszenia
8. Zakres i sposób utrzymania tajemnicy w odniesieniu do przedmiotu umowy licencyjnej
9. Zasady wynagradzania twórców
10. Czas trwania umowy i warunki jej wygaśnięcia
11. Odpowiedzialność za uzyskanie stosownych zezwoleń
12. Warunki zmiany umowy
13. Sposób rozstrzygania ewentualnych sporów
Nadto kontrakt licencyjny może też zawierać uregulowania odnoszące się do udzielenia dalszej licencji - sublicencji.
Zgodnie z brzmieniem art. 76 ust. 3 licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia patentu. Jednakże możliwe jest ustalenie dłuższego czasu obowiązywania umowy, ale w odniesieniu do postanowień innych niż te dotyczących licencji, np. obejmujących odpłatne świadczenia wymagana do korzystania z wynalazku. A. Dereń twierdzi, iż ma to elementarne znaczenie interpretacyjne, chociażby ze względu na uregulowania kodeksu cywilnego odnoszące się do następczej niemożności świadczenia. Nadto, jak celnie wskazuje autorka - postanowienia umowne przedłużające wyłączność, pomimo wygaśnięcia patentu można zasadniczo traktować, jako jeden z przypadków niedozwolonej praktyki ograniczającej konkurencję[1].
Licencje udzielane na podstawie praw wyłącznych mogą być wpisane do rejestru prowadzonego przez Urząd Patentowego. Jednakże konieczny jest wniosek osób zainteresowanych. Będzie to odnosiło sie szczególnie do licencjobiorcy, bowiem uzyskuje w ten sposób uprawnienie do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia patentu, chyba że kontrakt licencyjny zawiera inne postanowienia w tym zakresie. Nadto jest to pewien środek ostrożności w przypadku gdyby licencjodawca nie wywiązał się z zobowiązania udzielenia innym osobom dalszej licencji[2].
Art. 77 ustawy Prawo własności przemysłowej z 30 czerwca 2000 roku zakłada, że jeżeli kontrakt licencyjny nie stanowi inaczej licencjodawca ma obowiązek przekazać licencjobiorcy wszystkie informacje i doświadczenia konieczne do korzystania z danego rozwiązania, które znajdują się w posiadania licencjodawcy w chwili zawarcia umowy. Zgodnie z treścią kolejnego przepisu - art. 78 ustawy w sytuacji przeniesienia praw do rozwiązania obciążonego licencją, kontrakt licencyjny jest skuteczny wobec następcy prawnego.
Stosowanie do treści art. 78 ustawy Prawo własności przemysłowej z 30 czerwca 2000 roku w razie przejścia patentu obciążonego licencją, umowa licencyjna jest skuteczna wobec następcy prawnego. Wspomniane "przejście patentu" jest rozumiane zarówno jako sukcesja pod tytułem ogólnym (np. spadkobranie), jaki i przeniesienie patentu przez uprawnionego na inną osobę[3],[4].
[1] A.M DEREŃ, Prawo własności przemysłowej : wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne, topografia układów scalonych : komentarz i omówienie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, Oficyna Wydawnicza Ośrodka Postępu Organizacyjnego, Bydgoszcz 2001